Risicomanagement, kun je het ook overdrijven?

Risicomanagement, kun je het ook overdrijven?

Margot Trappenburg schreef 15 mei 2010 in NRC’s Opinie & debat een stuk met de onderkop: Het is een illusie te denken dat incidenten kunnen worden uitgebannen door met steeds nieuwe regels te komen: de risico-regel-reflex. Denk liever eerst rustig na voordat de zoveelste papieren tijger het land in wordt gestuurd. Haar woorden zijn mij uit het hart gegrepen. Saillant was dat ik vrijwel tegelijkertijd in Kwaliteit in Bedrijf van april een betoog las over de nieuwe ISO-norm die op stapel staat. Deze ISO 22301 handelt over het beheersen van (externe) risico’s die de continuïteit van de organisatie kunnen bedreigen. Na een opsomming van rampen, schrijft de auteur: Wanneer u dit leest zou u bijna bang worden en dat is wellicht terecht, zeker indien u niet goed voorbereid bent.’ Kurt Lewin (http://en.wikipedia.org/wiki/Kurt_Lewin) zou trots zijn op zo’n unfreeze. Na een toelichting van de Business Continuity Management stappen (http://nl.wikipedia.org/wiki/British_Standard_25999) en de vier T’s van risicomanagement (Terminate, Treat, Tolerate, Transfer), valt even verder op: Het bijvoorbeeld tot de conclusie komen dat men enkele uitermate belangrijke medewerkers in de organisatie heeft rondlopen …. kan leiden tot de beslissing om de vastlegging van procedures en werkvoorschriften nog strakker te organiseren ….. Papieren tijgers?

Twee diametraal tegenovergestelde zienswijzen, niet verklaard doordat de een over overheid en burgers schrijft en de ander over organisatie en aandeelhouders. In beide werelden bestaan risico’s, maar is het niet zo dat het hier gaat om handelen vanuit angst of uit vertrouwen? De angst voor de politieke verantwoordelijkheid, voor individuele aansprakelijkheid of het (gefundeerde) vertrouwen in bijvoorbeeld begrip en verantwoordelijkheidsgevoel van burgers en van medewerkers voor een gemeenschappelijk belang? Begrijp me goed, ik vind het een uitstekend idee om risico’s in te schatten, maar beoordeel wat je daarna doet goed op neveneffecten. Laten die geen collateral damage zijn.

 

Dit bericht is eerder gepubliceerd op 21 mei 2010.

 

Antonie

Leave a reply